Kamienie ulowe zostały stworzone wspólnie przez naturę i człowieka. Procesy geologiczne, które kształtują powierzchnię, wąwozy głęboko w powierzchni tufu, wyrzeźbiły zbocza w skaliste grzbiety i oddzielne wieże oraz stworzyły stożki tufu wystające z poziomu gruntu.

Ludzie z późniejszych wieków wyrzeźbili nisze w tych formacjach tufowych: w ten sposób powstały kamienie ula. Nisze znajdują się po bokach kamieni ulowych i przypominają zwężające się ku górze blendy, w większości sklepione. Nawet dzisiaj zdania co do przeznaczenia budek są podzielone. Tradycja ludowa nie zachowała ani jednej pamięci o nich iw rzeczywistości mają różne nazwy dla każdej osady: köpüskő, kamień okienny, kamień ślepych okien, kamień bożków. Niektóre skały znane są jako Diabelska Wieża, Nagybászék, Nyerges, Kecskekő, Ablakoskő, Királyszéke, Kősárkány.

Nazwa kamień ulowy stała się powszechna w XX wieku, mimo że pierwotnie ludzie nazywali je w ten sposób tylko w Szomolya. Ludowa pamięć jest również podzielona co do ich przeznaczenia: według tradycji wokół Egeru w niszach umieszczano prochy poległych przywódców pogańskich powstań z czasów św. pszczelarstwo w czasach tureckich.

Nie tylko nisze są jedynymi rzeźbionymi tworami tych skalnych wież: nie na szczycie skalnego stożka możemy znaleźć ciekawe zagłębienia przypominające misy z kanałami odwadniającymi, które są bardzo podobne do ofiarnych ołtarzy skalnych innych kultur.